در اواخر دوره سلطنت ناصرالدين شاه، مردم، رفته رفته اعتراض خود نسبت به حکومت قاجار را آشکار کردند. ترور ناصرالدين شاه، آخرين نمونه اين نارضايتی عمومي بود. او پادشاهی خودکامه بود که در طی حکمرانی پنجاه ساله اش، با شيوه های استبدادی، از ابراز علنی انتقادهای مردم جلوگيری می کرد. جانشين او، مظفرالدين شاه، فردی سست عنصر، بی اراده و بيمار بود و توانايی سروسامان دادن به امور کشور را نداشت. مظفرالدين شاه، عينالدوله را که فردي مستبد بود، به عنوان صدراعظم انتخاب کرد و اداره مملکت را به او سپردمظفرالدين شاه نيز مانند پدرش، سه بار به اروپا سفر کرد. پيامد اين سفرها، هزينههايی سنگين بود که دولت با گرفتن وام از بيگانگان، آن را تأمين مي کرد و در مقابل، دستاوردي براي اقتصاد، علم و صنعت ايران نداشت.
تهیه کننده: ماندانا فرهمند